Las

Jonin

- Miał sny o tym , że jakaś wampirzyca go podrzuciła wiec zajrzałam mu do umysłu i tak się dowiedziałam . Ale on tez o tym wie . - Powiedziała i też posmutniała
- Dlaczego mu nie powiedziałaś o tym ? - Zapytała się i popatrzyła na nią

Sannin

Sango:chciałam go kryć,bronić przed taką przyszłością,myślałam że jak się nie dowie to będzie bezpieczny,ale jednak nie

Jonin

- Tylko już wie o tym . Boli go to , że mu nie powiedziałaś . I martwię sie o niego nie wygladał za dobrze . Widać było , że to go zraniło - Powiedziała i wbiła wzrok w ziemie
- Mogłam mu była nic nie mówić - Dodała

Sannin

Sango:tylko niech nie zrobi czegoś głupiego

Jonin

- Poszedł gdzieś powiedział , że chce być sam - Powiedziała i usiadła sobie na ziemi

Sannin

Sango:oby nic mu się nie stało,bo ja go kocham jak własnego syna

Jonin

- Wiesz może gdzie sie chowa jak jest mu smutno ? - Zapytała się

Sannin

Sango:przeważnie w lesie ale jest tam teraz sporo wampirów

Jonin

- To lepiej do niego pójdę - Powiedziała i jak zwykle zamiast drzwiami to wyskoczyła przez okno i pobiegła do lasu

Sannin

kiedy doszła zobaczyła Wiktora a przed nim stała jakaś kobieta i rozmawiali

Jonin

Zrobiła się nie widzialan i podeszła cichutko by jej nie usłyszeli i usiłowała usłyszec o czym rozmawiają

Sannin

kobieta:tak synku to ja jestem twoją matką
Wiktor:kłamiesz nie jestem wampirem
kobieta go przytuliła i powiedziała:ależ jesteś,po czym wyjęła z kieszeni tabletki wampirów i dodaje:ty ich używasz,nie powinieneś,jesteś prawdziwym wampirem,powinieneś pić prawdziwą krew,mówi i wyrzuca tabletki

Jonin

Mayuka patrzyła na to i uśmiechnęła sie lekko

Sannin

kobieta:ale spokojnie,od dziś ja będe się tobą opiekować,i zobaczysz że dobrze jest być wampirem

Jonin

Mayuka posmutniała odrazu ale cały czas słuchała